Eerste verhaal uit Oeganda!

Beste vrienden, familie, kennissen en andere lezers,

Nou, hier komtie dan, mijn eerste blog bericht… Ik ben intussen al 3 dagen in Oeganda.
Na heel wat afgehuild te hebben op schiphol, kwam het besef steeds meer dat het avontuur toch echt zou gaan beginnen. Het idee dat we naar een onbekende plek zouden gaan, waarvan ik niet wist hoe mensen leven, wat mijn taak zal gaan worden en hoe ik mij moet gedragen, maakte mij in eerste instantie best bang. De vlucht is goed gegaan, we konden films kijken onderweg, dus dan gaat de tijd best snel. We kwamen diep in de nacht aan bij Paul en Willem, zij (en hun honden, Polla en Castor) hebben ons ’s nachts heel hartelijk ontvangen. Na een kopje thee zijn we nog even gaan slapen. De eerste dagen slapen we bij Paul en Willem, de foto’s zijn gemaakt bij hun huis waar we nog tot woensdag zullen blijven.

De eerste dagen hebben we al best veel van de Oegandese cultuur kunnen zien. Sowieso het leven op straat; mensen die overdag en ’s nachts lopend langs de autoweg op weg zijn naar huis/werk/school/ergens anders.. Vrouwen met kilo’s zwaar gewicht op hun hoofd (zonder het met de handen vast te houden), de vieze oude kleren die veel mensen dragen, de kinderen die zonder toezicht – met soms een babybroertje of zusje op de rug – ook langs de autoweg lopen, de slechte wegen (heeel veel gaten en hobbels).. Allemaal dingen die hier heel normaal zijn.
En de dieren zijn hier ook heel anders: ooooveral lopen mieren, vaak zitten ze dus ook verwerkt in ons eten of drinken.. Muggen zijn hier ook in overvloed, ik ben al flink geprikt ondanks alle deet, klamboes en middelen die ik ertegen gebruik. Maar er zijn ook mooie dieren: heb al veel grote vlinders (koninginnepages) gezien, er vliegen veel grote roofvogels, maribu’s, pelikanen, koereigers enzo..

Gisteren zijn we naar Walukuba geweest, een terrein waarop een grote basisschool staat. Hier vierden Oegandezen de dag van het afrikaanse kind. Kinderen en volwassenen voerden stukjes uit en vertelden verhalen. Hiermee wilden ze duidelijk maken dat kinderen op een goede manier behandeld moeten worden. Er waren verschillende organisaties die onderwijs in Oeganda mogelijk maken. Leuk om bijvoorbeeld oegandezen rond te zien lopen in T-shirtjes van terres des hommes.

We hebben een medevrijwilligster ontmoet – Ellen – die hier al 5 maanden is en veel, heel veel heeft meegemaakt. Ze verblijft in Mpummede, een klein dorpje naast Jinja. Hier zullen wij vanaf woensdag ook gaan ‘wonen’. Dan leven we tussen de Oegandese mensen, echt in hun cultuur. Vanuit hier zullen wij ons gaan richten op verschillende dingen. Paul en Willem zouden het leuk vinden als Silvia een dansvoorstelling opzet voor de kinderen/ jeugd bij dansscholen in Jinja. Er is in januari de opening van het Kisoboka centrum en Paul en Willem zouden het erg leuk vinden als wij hiervoor een lopende voorstelling voor kunnen maken.
Ik zou hier eventueel ook met de jongere kinderen een bijdrage aan kunnen leveren, door bijvoorbeeld een toneelstuk, lied of iets anders met hen in te studeren.
Verder hebben we verschillende ex-straatjongens leren kennen. Een van hen is nu bijna klaar met zijn studie voor automonteur. Hij wordt gesponsord door vrienden van Paul en Willem en hij mag als beloning bij deze vrienden in Nederland op vakantie komen als hij zijn studie heeft afgerond. Hij wil graag Nederlands leren, dus Sil en ik voelden ons geroepen om ons hiervoor in te zetten.
Ellen vertelde al over mensen in het dorp Mpummede die onze hulp heel goed kunnen gebruiken. Hoe dit precies zal gaan, zullen we moeten ervaren als we daar verblijven.

Maar er staat dus ons dus nog veel nieuwe dingen te wachten… Sowieso a.s. dinsdag een rondleiding door Jinja, kijken hoe de achterbuurt woont, werkt en leeft, a.s. zondag naar de kerk, Ellen gaat elke zondag naar de kerk, heel handig, dan kunnen we met haar mee. Ben benieuwd hoe dat in Afrika er aan toe gaat.. Jullie horen nog van mij!!

Heel veel liefs en groetjes! Ik hoor het graag als er nog nieuwtjes uit Nederland zijn!