twee emmertjes water halen, twee emmertjes pompen

Lieve vrienden, familie, kennissen,

Ja het klopt, eigenlijk zou ik afgelopen zaterdag al mijn blog bijwerken, ik ben al helemaal geïntegreerd met de Oegandese cultuur… Hier kennen ze ’te laat komen’ niet. Je komt ergens wanneer je wilt en als je een uur later komt dan afgesproken, of een dag later, dan is dat normaal en hoef je echt geen sorry te zeggen. Dus dat ga ik ook niet doen, maar ik zal wel (op z’n hollands) beloven om aanstaande zaterdag m’n ritueel weer op te pakken en dan mijn blog weer aan te vullen.

Het voordeel van na het weekend de blog bijwerken is, dat ik dan nóg meer te vertellen heb én nog meer foto’s op de blog kan zetten. Maar ik zal mijn verhaal beginnen bij waar ik vorige week gebleven ben: de zondag.

’s Ochtends zijn we naar de kerk gegaan waar de straatjongens ook naartoe gaan.. Hoewel, sommige straatjongens. En eigenlijk gaan ze alleen als ze iets misdaan hebben die week of als ze ergens extreem dankbaar voor zijn ofzo. Wel grappig is, dat één van de straatjongens, Saddam, altijd zegt dat hij moslim is, maar halverwege onze kerkdienst ook in de kerk (hutje gemaakt van hout en golfplaten) kwam zitten. Na de kerkdienst vertelde hij ons dat hij bekeerd was, haha. Volgens Ellen bekeert hij zich elke week van Moslim naar Christen en andersom. En in deze tijd vasten de moslims hier overdag, ramadan, en daar heeft ‘ie geen zin in… Maar wel leuk om te horen dat hij zich voor ons bekeerd heeft, doen we toch íets nuttig he?!

Kerkdienst was ook wel grappig om te zien. Het bidden doen ze in de kerk allemaal door elkaar, bijna een wedstrijdje wie er het hardst gilt, iedereen loopt dan door elkaar, 2 mannen spelen djembee, mensen knielen, gaan op de grond liggen enz. enz. Het bidden stopt als de voorganger begint met zingen, dan zingt de rest mee. Hier zingt wel gelijk iedereen meerstemmig met elkaar, mooi!
Bij elke kerkdienst hier in Oeganda is het een gewoonte om aan het begin een voorstelrondje te doen. Alle nieuwelingen moeten dan gaan staan en vertellen waar ze vandaan komen en wat ze hier doen. Wij vertelden over Kisoboka. Dat herkende de dominee. De halve preek is hier dus over gegaan.. De dominee schreeuwde dan luidkeels: ‘WIE HEEFT ER HIER GEZORGD VOOR DE ELEKTRICITEIT?!’ en iedereen schreeuwde terug: ‘KISOBOKA! AMEN!!’ en dan de dominee weer: ‘WIE KENT HIER PAUL EN WILLEM?!’ en iedereen weer terug: ‘AMEN!!’ De dominee schreeuwde de gemeente toe dat we alle mensen van kisoboka warm moeten verwelkomen en lief moeten hebben, nou zou ging het dus wel een poosje door. In die dienst zaten we dus op houten bankjes van ik denk 20 cm hoog. We hebben het daar 3 uur uitgehouden! Poeh poeh, lange zit..

Deze week gingen we met de voogd van de straatjongens mee naar haar kerk, baptistengemeente. We hadden om 9 uur afgesproken, wij waren netjes om 3 minuten voor 9 bij Grace (die voogd), maar moesten nog zeker 3 kwartier tot een uur zitten en wachten, omdat Grace nog even op haar gemakje eerst haar zoon van anderhalf ging douchen en mooi aankleden en daarna nog zichzelf.
Maar ook de dominee had nog geen zin om om 9 uur te starten, dus de kerkdienst begon ook later dan gepland…
Deze dienst was ongeveerd hetzelfde als de vorige, maar deze keer hebben we ook avondmaal meegemaakt. Wijn is hier te duur om te gebruiken, dus we hebben mirinda gedronken (heeeel zoete limonade met prik, soort fanta) als wijn. Verder niet veel bijzonderheden.

Vorige week zondag avond hadden we feest, omdat Ellen haar 3e jaar van haar studie heeft afgerond met een 8! Superknap, dus dat betekent: alcoholvrije champagne! Halverwege onze gezellige avond viel de stroom uit en zaten we in het donker (vanaf 7 uur is het hier pikdonker, je ziet geen hand voor ogen). We zijn buiten gaan zitten met een olielampje in het midden en hebben genoten van de prachtige sterrenhemel, de liggende maan (heel gek), de vuurvliegjes die hier altijd savonds zijn en de alcoholvrije champagne. Dit gaan we nog een keer doen, alleen dan met echte champagne en marshmallows .

Verder hebben we vorige week en deze week best veel activiteiten met de straatjongens gedaan:
- We hebben in het rode zand een grote pop getekend en hiermee een soort engelse les gegeven, alle lichaamsdelen benoemd, een vuilniszak als onderbroekje gemaakt en hem mafkees genoemd… Dat spreken de jongens heel grappig uit..
- We zijn naar de plaatselijke kermis geweest. Nouja, kermis… Zo noemen ze het hier.. Het was eigenlijk een soort tentoonstelling van veel te groot gefokte groentes (mega sla, mega komkommer e.d.). Bij deze tentoonstelling waren allemaal souvenir kraampjes en kleding kraampjes. De kermis bestond uit een met hout in elkaar gezette draaimolen, waar wij in eerste instantie niet in durfden, omdat het waarschijnlijk al na één zucht in elkaar zou storten.. Nadat wij alle moed bij elkaar hadden verzameld om toch het gevaarte in de gaan, viel de stroom uit en ging het feest dus niet door… fjew.
Ook kon je op de kermis nog ringwerpen en balletje balletje doen. Voor de mensen hier is dit een ontzettend grote bezienswaardigheid, waar mensen uit alle delen van het land naartoe komen (het schijnt zo te zijn dat ook de president is langsgeweest), ooh wat zou ik de mensen hier graag een keertje meenemen naar de efteling in nederland…
- Vandaag was Grace jarig, de voogd van de straatjongens. In ieder geval, ze zei dat ze jarig was. De mensen hier weten in de meeste gevallen niet meer wanneer ze geboren zijn, dus als je vraagt naar de verjaardag van een oegandees, is bij slimme mensen het antwoord: volgende week. Bij Grace leek het alsof het écht de juiste datum was, dus dat hebben we niet zomaar voorbij laten gaan. Vanochtend hebben we fruit gekocht met de jongens, dit in stukjes gesneden en hier een mooie fruitsalade van gemaakt. Bovenop een kaarsje geplaatst en hiermee zijn we naar Grace gegaan. Er bestaat geen Oegandees verjaardagslied, dus we hebben het op ‘happy birthday’ gehouden. Grace was érrug verlegen ineens, hier vier je een verjaardag vrijwel nooit, laat staan met cadeaus. Ze verstopte de fruitsalade en ons cadeautje gelijk en begon met koken van een speciaal feestmaal voor haar verjaardag: gekookte aardappelen. Dat is hier heel speciaal. Dus boffen zeg! Wij mochten tussen de middag gekookte aardappelen met bonen en rijst mee eten om haar verjaardag te vieren..
- Verder dansen en zingen we veel met de jongens. Richard heeft een soort xylofoon gemaakt van hout, wat ze hier eigenlijk gebruiken als drum. Richard is heel muzikaal en de jongens vinden het erg leuk als sil en ik gaan dansen, dus daar leven we ons helemaal uit.

Vorige week zijn we naar de primary school geweest. Heel leuk om te zien, we werden rondgeleid langs alle groepen van de basisschool. In één klas zitten er zo rond de 150 kinderen tegen elkaar aangepropt aan een houten tafeltje. Tegelijkertijd geven ze antwoord op de vraag van hun juf of meester. Dus keihard hoor je in de klas: YES SIR! THANK YOU SIR! YOU’RE WELCOME VISITOR! Enzovoorts.
Aanstaande dinsdag heb ik beloofd om voor het eerst op de school te gaan helpen. Ik hoop dat ik kleinere groepjes kinderen uit de klas kan halen om extra te begeleiden te geven als ze dit nodig hebben. Dan krijgen die kinderen misschien wat meer aandacht dan normaal gesproken..

Ohja, ook wel goed om te weten is dat hier de kinderen nog gewoon worden geslagen in de klas. Officieel is dat verboden, maar er wordt niks tegen gedaan als het wel gebeurt. En de mensen kennen hier eigenlijk geen andere manier van opvoeden.
Maar ook vandaag sprak ik een jochie van een jaar of 10 die een open wondje liet zien. Hij zei dat hij geslagen was met een liniaal door zijn juf. De juf heeft achteraf wel sorry gezegd.. Zijn wondje was nog steeds open en deed nog best pijn als ik er dichtbij kwam.

Ik wordt ook weleens ’s ochtends wakker omdat mijn overburen ook gewend zijn om hun kinderen te slaan, vaak met een tak of een ander soort stok. Als ik die kinderen dan hoor huilen, heb ik de neiging om die moeder met een tak aan te vallen of het kind van de ouders af te pakken, maar dit heeft geen nut. Al eerder zijn er vrijwilligers geweest die met veel ouders hebben gesproken en het goede voorbeeld gaven, maar ouders stoppen dan even met slaan en gaan hier dan vrolijk op een later tijdstip, als de mzungu het niet ziet, door. En dan nog extra hard. Ik lig vaak wakker als ik weer kinderen hoor huilen en lig dan na te denken wat goed is om te doen.. Het lijkt mij goed om veel op een positieve manier met deze kinderen om te gaan, ze te knuffelen en te laten zien hoe je op een rechtvaardige manier met elkaar om kan gaan. En zelf maar beseffen dat ik een geweldige opvoeding heb gehad…

De afgelopen 4 dagen hebben we al geen water…
Gelukkig vult onze tank in de badkamer zich nog vaak ’s nachts, zodat we wel water hebben om te douchen en de wc door te spoelen. Maar ook dat gebeurde vorige week niet. Dus jawel: sil en ik hebben ouderwets allebei 2 emmertjes water gehaald, twee emmertjes gepompt.. (alleen dan met plastic flessen bij de pomp) Vond ik best leuk. Maar het feit dat we de wc moeilijk door kunnen spoelen is best vervelend.. We hopen elke dag weer dat de kraan ons niet in de steek laat.. Maar tot nu toe werkt dat hopen nog niet echt.
Gelukkig vult de tank zich de afgelopen dagen wel weer in de badkamer!

Ook heb ik geleerd om waterflessen op je hoofd te tillen. Men tilt hier alles op het hoofd, bananen, ander fruit, takken, zakken, flessen, alles! Ik heb het gevoel dat ik er kaal van wordt, dus ben niet van plan dit frequent te gaan doen, maar ’t is wel leuk om te leren..
En handig ook, want als je een half uur heen en een half uur terug moet lopen om water te halen, is op je hoofd tillen toch minder zwaar dan in de handen.

Afgelopen zaterdag was er in makenke, vlakbij waar de jongens wonen, een feest. Hier wordt het altijd groots gevierd als een verloofd stel zich voor gaat stellen aan de (schoon)ouders. Er wordt gedanst, gezongen en er worden spelletjes gedaan en iedereen heeft mooie kleren aan. Toen wij er kwamen, waren de mensen bezig met bingo, de prijs was een kip (levend). Wij, als enige mzungus, stonden gelijk in het middelpunt en moesten even naar voren komen om wat in de microfoon te zeggen: uuhh…nou…. Wij zijn silvia en marjorie… en jullie zien er mooi uit! Dat was voldoende, we kregen een groot applaus. Toen we ook nog even op de muziek gingen dansen, waren we helemaal geweldig.
Ik heb op dat feest ook mijn eerste huwelijksaanzoek gekregen. Dat doen ze hier regelmatig, maar mij hadden ze nog niet gevraagd. Meestal is de vraag dan: hoeveel koeien ben jij waard? Maar deze man was toch wel extra romantisch want hij vroeg: ‘may I follow you forever?’ haha, mijn reactie was ‘well, you can try..’ Verder wist ik niet wat ik moest zeggen en ben ik maar gauw weggegaan haha.

Woensdag hebben we geholpen in de mobiele kliniek. Een Oostenrijkse non werkt op verschillende plekken in Oeganda als vrijwilliger in deze kliniek samen met een dokter. De dokter schrijft medicijnen voor, die deze non uitdeelt. Wij hebben een ochtend geholpen met het uitdelen van pillen en het registreren van zieke mensen. Leuk om al die afrikaanse namen op te schrijven en te leren. Mensen hebben hier eerst een afrikaanse naam (kwanga, panuka, gudo) en daarna een engelse naam. Heb al de namen van mijn gezin langs zien komen in de kliniek (ronald, eline, abel, frank, elly) maar geen marjorie. Dat is hier echt een gekke naam..

De nieuwe bezoekers zijn zaterdag aangekomen. We hebben zondag al ons eerste uitje met hen gehad, naar de Itana waterval (volgens mij heet het zo). Was een prachtige waterval! We hebben ook een rondleiding gehad bij de mega villa van vader Piekevet, een nederlandse – goed katholieke – man die hier naartoe verhuisd is en allerlei goede acties heeft om de arme mensen hier te helpen om een studie te volgen en goed werk te krijgen. Hij woont er geweldig, een grote achtertuin met uitzicht op de waterval!
De nieuwe bezoekers blijven eerst nog een week bij Paul en Willem en zullen daarna bij ons in het huisje komen..

Vandaag hebben we voor anderhalve week afscheid genomen van Ellen. Ze gaat nu op safari en komt daarna nog voor een weekje terug voordat ze naar Nederland vertrekt.
We gaan haar missen!! Nu zijn wij de meest ervaren vrijwilligers hier…

Komende week staat in de planning:
Lwakubiri (dinsdag) primary school
Lwakusatu (woensdag) nursury school
Lwakunna (donderdag) activiteiten met de straatjongens
Lwakutannu (vrijdag) primary school
Lwamukaga (zaterdag) schoonmaken en blog bijwerken!
Lwasunday (zondag) met de nieuwe bezoekers naar de sippi watervallen, schijnt ook prachtig te zijn!

Ik krijg veel leuke reacties op mijn blogs! Heel erg bedankt daarvoor!! Ik hoop dat jullie blijven genieten 

Heeeel veel groetjes en liefs,
Marjorie