Veel moois zien en dankbaar zijn voor mijn leven

Poging 2, want poging 1 is na een lang verhaal typen ineens verdwenen..

Lieve lezers,

Hoera, het is mij gelukt! Ik heb al mijn onderbroeken gewassen, het huis weer netjes gemaakt (nouja… niet heel vies meer), Fred les gegeven, eten gekookt en nog wat andere dingen gedaan EN ik heb mijn blog bij kunnen werken! En dat in Oeganda... Dus geniet hier van blog nummer vier!

Elke avond als Sil en ik gaan slapen, proppen wij ons eerst in onze klamboes, doen we 60 sit-ups en 20 twisters en bespreken we daarna de drie evaluatievragen van de dag: Wat was het leukste van vandaag? Wie was het leukst van vandaag? Wat hebben we geleerd? Vandaag heb ik toch weer extra geleerd dat ik ontiegelijk blij mag zijn met het leven dat ik de afgelopen 23 jaar heb mogen lijden en de lieve mensen die ik om mij heen heb..

Vandaag kwam Fred weer voor zijn wekelijkse leerstof Nederlands (en voor mij Luganda). Ik heb weer veel lugandees geleerd, ik kan al tot 40 tellen, ik kan om eten of drinken vragen in de winkel, ik kan mijzelf voorstellen en nog veel meer. En Fred kan dat allemaal in het nederlands (alleen kan hij de G niet uitspreken, heel grappig!)
Na het lesuurtje bleven we nog even nakletsen en vertelde Fred ineens zijn levensverhaal. Wat sil en ik eruit begrepen was het volgende: Fred zijn vader had twee vrouwen. De ene vrouw kreeg alleen maar dochters en de andere vrouw kreeg een zoon; Fred. Het heeft hier blijkbaar veel aanzien als je als man een zoon ‘produceert’ (want zo noemen ze dat hier), dus die andere vrouw, stiefmoeder van Fred, was erg jaloers op Fred zijn moeder. Stiefmoeder heeft de vader van Fred vermoord en ervoor gezorgd dat zijn moeder als hoer op straat kwam te leven. Fred is op zijn 5e op straat gekomen, heeft zijn moeder ook sinds zijn 5e jaar niet meer gezien. Hij sliep op de straat en kreeg zijn eten door schoon te maken in een restaurant. Als salaris kreeg hij de restjes eten van die dag.
Al de tijd dat hij op straat heeft geleefd, tot zijn 17e, heeft hij geen alcohol of drugs gebruikt. Rond zijn 17e jaar is hij in contact gekomen met Kisoboka. Hier kreeg hij zijn studie van gefinancieerd. Hij studeert mechanica en heeft de mogelijkheid om op zijn school/internaat, te slapen. Hij kan al erg goed engels, en nu ook al best goed nederlands. En mensen uit nederland, vrienden van Paul en Willem, hebben nu beloofd dat Fred, als hij zijn studie afgerond heeft, naar Nederland toe mag komen. Nou, dat kan menig Oegandees zich nooit veroorloven. Hij heeft dus al ontzettend veel bereikt.
Paul en Willem hebben er ook voor gezorgd dat Fred zijn moeder weer terug vond. Dat is een half jaar geleden geweest. Fred moest bijna huilen toen hij hierover vertelde. Nu is het geval dat zijn moeder suikerziekte heeft gekregen en geen geld heeft voor de medicijnen hiervoor. Er is –begreep ik – een buurman of vriend die de meest nodige medicijnen kan financieren, waardoor moeder een half jaar geleden nog stabiel was. Moeder leeft in een arm huisje, slaapt zonder matras op de grond en als het regent, lekt het in haar huis en staat heel de vloer blank. Dus als het regent, kan moeder niet slapen..
Moeder woont in Kayunga, een dorp anderhalf uur rijden vanaf mpumedde. Dus voor Fred, zonder auto en rijbewijs, niet te bereiken.
Fred had een mobiele telefoon, de buurman van moeder had een mobiele telefoon, dus op die manier konden moeder en zoon toch contact houden. Maar een poos geleden is de telefoon van Fred gestolen, hij weet dus nu het nummer van de buurman van moeder niet meer en kan dus ook niet meer bellen. Hij heeft geen idee of moeder nog leeft en hoe het met haar gaat. Hij heeft haar nu een half jaar niet meer gesproken of gezien. Paul heeft beloofd om over een paar weken met hem naar Kayunga toe te gaan.
Best heftig om te horen allemaal..

Zo heeft vrijwel iedereen hier in dit land een ‘bewogen leven’ om het maar makkelijk te zeggen.. Woensdag ,na een lange dag lesgeven op de kleuterschool, zijn we met de juf mee naar haar huis geweest. Zij vertelde over al haar familieleden die aan aids of kanker zijn overleden. Haar broer was aan kanker overleden. Hij was al getrouwd en had 3 kinderen. Moeder is na zijn dood hertrouwd, maar moest hierbij haar kinderen achterlaten om een nieuw leven te beginnen. Deze juf zorgt dus nu voor haar drie nichtjes en neefjes, die dus hun moeder nooit meer zien. Allemaal “goede-tijden-slechte-tijden” verhalen.. En het zijn allemaal zulke lieve mensen waar je zo graag wat voor zou willen doen..
Dat ga ik ook zeker doen, maar ik ben hier nog drie maanden en wil nog veel meer andere verhalen horen van andere mensen en daarna beslissen wat ik graag wil betekenen en geven aan deze mensen.
En het feit dat je bij mensen thuis komt, interesse toont in hun levensverhaal en een beetje positiviteit in hun leven brengt, maakt de mensen hier al zo blij en dankbaar. Het lijkt vaak ook alsof mensen er al van genieten dat wij ‘mzungus’ met hen meelopen op straat, alsof ze dan met ons kunnen pronken.

Ohja, nog even een oproep voor alle lezers met veel inspiratie of pedagogische ideeen: Ik moet voor komende week een of meerdere engelse lessen voorbereiden voor een groep 8 van 160 leerlingen, eentje die misschien met een beetje nederlandse invloed erg leuk en interessant voor de kinderen is en dus gedaan kan woorden door zo’n megaklas. Ik zie er een beetje tegenop, omdat ik niet iets heel erg leuks kan verzinnen en niet weet of ik zo’n grote klas wel kan handelen.
Ook voor de kleuterklas moet ik nog leuke lesjes verzinnen. Weet dat de kleuters alleen stil zijn als ze geslagen worden, anders keeieeieieiehard door de klas gillen, elkaar slaan als het even tegenzit en nog vrijwel geen woord engels spreken. Hebben jullie een idee? Ik hoor het GRAAG!!
Ohja en er is in beide groepen wel een krijtbord maar verder niks van materiaal. Ik heb gekleurd papier, kan witte blaadjes kopen... Ben benieuwd naar jullie originele inbrengen..

Met de straatjongens was het de afgelopen week ook erg grappig/anders/bewogen/hoejehetwilnoemen. Saddam, een jongen van rond de 18, is een poosje geleden met een meisje het bed ingedoken (corrigeer: het maisveld ingedoken) en heeft nu syfylus opgelopen, een ziekte die best opgelost kan worden, maar wel met veel pijn. Hij moet nu 5 dagen lang elke dag naar de kliniek om een injectie te krijgen. Donderdag voor het eerst. In zijn rechterarm. Er was drie keer misgeprikt en de geprikte plek zette zich helemaal op, echt alsof het niet professioneel was gedaan. Het deed ook best veel pijn. Dag twee, ook drie keer geprikt, in zijn andere arm. Dag drie, vandaag, kreeg hij een prik in zijn achterwerk, ja echt. (achterwerk in luganda spreek je trouwens uit als ‘ hatsjie’ ). Maar daarbij komt dus, dat als het meisje zwanger blijkt te zijn, hij met haar moet trouwen en voor een onderkomen moet zorgen. Dat kan hij niet betalen, dus zal hij dan weer op straat komen, samen met zijn vriendin en kind. Domdomdomdomdomdom...
Een andere jongen, Brian, is weer betrapt op het drinken van alcohol. Bij Kisoboka is de regel dat de jongens helemaal geen alcohol meer mogen drinken. Best veel problemen bij de jongens dus..
Terwijl het echt heel erg lieve jongens zijn en wij naar mijn idee al heel goed contact met hen hebben. Maar de jongens zijn gewoon erg zwak en een beetje dom door al het gedrink en gesnuif, waardoor ze zulk soort foutjes maken.. Maar dat kan dus veel ergere dingen als gevolg hebben..

In ons huis gaat het hartstikke goed. We hebben sinds vanavond weer even water, hoera! We hebben wel even problemen gehad met de WC, blijkbaar vulde de tank van de WC zich zo vol, dat ook deze overstroomde (vorige week bleef de kraan openstaan en stond onze huiskamer blank, deze week dus onze badkamer, tja je moet wat varieren in je avonturen)
WC is nu gemaakt *ff afkloppen*, haha wel grappig dat de WC-monteur precies kwam om te maken toen sil daar eventjes haar rustmomentje pakte..

We hebben twee gezellige nieuwe brabandse meiden van ongeveer onze leeftijd in ons huisje gekregen. Zij blijven voor 3 weken onze inloopkast bewonen, de laatste anderhalve maand zijn sil en ik de enige mzungus in mpumedde.

Ohja, ook grappig om te vertellen was, dat we afgelopen vrijdag weeeer een poging tot zoeken naar de dansgroepen van silvia hebben gedaan. De kleuterjuf vertelde ons dat zij zeker wist dat deze vrijdag ergens ver lopen van makenke een dansgroep zou optreden, iets waar sil en ik al 3 weken naar zoeken. Maar toen we er naartoe liepen bleek het een een of andere grote sloot te zijn vol met gefokte tilapia, waar we mochten kijken hoe deze diertjes werden gevoerd. Sil haar reactie op de terugweg was dan ook: ‘goeie dansgroepen, vond je niet?’

Gisteren zijn we met de onze nieuwe vrijwilligers naar een restaurantje in mpumedde geweest. Toen wij kwamen zat het hele restaurant vol, want er stonden 3 tafeltjes en wat stoelen in het kamertje, uit meer bestond het restaurant niet. De serveerster kwam naar ons toe en begon: hallo, vandaag hebben wij niet porscho, niet kip, niet rijst, niet enz. Enz. Enz. Onze reactie: uuhmm okee.. wat heeft u dan wel? Haar reactie: Wat wilt u hebben? Wij: nou uuh, doe maar een chapati (soort pannenkoek). Zij is vervolgens op de markt ernaast wat chapati’s gaan kopen, heeft deze op een bordje gelegd en aan ons gegeven. Toen Sil en een andere vrijwilliger om drinken vroegen, kregen alleen zij te drinken, pas later kregen ook wij te drinken, was ze even vergeten. Voor heel het diner hebben we per persoon ongeveer 75 cent betaald. We hebben de serveerster nog 500 shilling fooi gegeven (15 cent). Hier was ze zo blij mee, dat ze ons vanaf het restaurant tot aan ons huis heeft vergezeld. Heel grappig om mee te maken..

Verder zijn er nog wel kleine andere dingetjes gebeurd, ik heb bijvoorbeeld vandaag een houten kast van ruim anderhalve meter hoog, een halve meter diep en een meter breed gekocht en op de boda mee naar huis genomen..

Morgen gaan we naar de Sippi falls, weer een andere waterval, schijnt ook weer heel mooi te zijn! Jaja, Oeganda wordt niet voor niets de parel van Afrika genoemd, ’t is een prachtig land!

Ik vind het superleuk om jullie reacties te lezen en ben ook nu weer benieuwd naar wat jullie ervan vinden. En originele lesideeen zijn HEEL HARTELIJK WELKOM!
Dank jullie wel!

Liefs, Marjorie