toch maar niet voor de klas..

Lieve vrienden en familie,

Allereerst wil ik jullie bedanken voor alle originele, makkelijk waar te maken en leuke lesideeën. Al jullie reacties stroomden mijn waarbenjij.nu en mailbox in, toppie!

Ondanks al jullie leuke ideeën, was ik nog steeds ontiegelijk zenuwachtig voor het geven van zo’n les. Ook het nut van deze lessen geven, zag ik niet helemaal. Ik bezorg de kinderen van de basisschool en kleuterschool dan wel een extra leuke dag/les, maar draag verder niet veel extra’s bij aan de ontwikkeling van deze kinderen. Ze kunnen net zo goed les krijgen van hun eigen juf. En extra begeleiding mag er op de basisschool niet gegeven worden van mr. Simon (directeur), want er is te vaak voorgekomen dat volwassenen tijdens remedial teaching van een kind, het kind seksueel misbruiken…
Mijn afgelopen maandag heb ik dan ook vrijwel geheel besteed aan het lezen van jullie lesideeën en op zoek gaan op internet naar nog andere ideeën, een beetje half depressief en wanhopig zoeken naar dé les die voor mijn gevoel zo denderend zou kunnen zijn, dat de kinderen het nooit van hun leven meer zouden vergeten en ik zeker zou weten dat de les zou slagen.. Zelfs Sil werd knettergek van mij: ‘maar mar, je hébt toch superveel leuke ideeën? Doe gewoon iets simpels enz. enz.’.. Maar toen kwam maandagochtend DE oplossing:

Ik bedacht mij dat veel kinderen hier niet eens geld hebben om naar school te gaan, doordat ouders niet kunnen werken of doordat ouders hun geld niet aan onderwijs voor hun kinderen willen besteden. Veel kinderen kennen dus nog geen woord engels en hebben daardoor in hun toekomst ook geen mogelijkheid tot het volgen van onderwijs (omdat ze dus te ver achterlopen met hun engelse kennis). En ik dacht… misschien kan ik die kinderen wel de komende weken wat engelse woordjes en liedjes leren. Dan kan ik pas écht wat doen voor de arme kindjes in afrika, dan doe ik pas écht vrijwilligerswerk. En al jullie leuke ideetjes kan ik dan nog steeds toepassen! En ik heb geen klas van 160 leerlingen, maar waarschijnlijk een groepje van 10 ofzo. En ik kan mijn Nederlandse kennis van differentieren in niveau en leeftijd toepassen. En iedereen die ik het vertelde was meteen enthousiast. Joepieieieie!!

De afgelopen week ben ik op zoek gegaan in makenke naar kinderen die onder schooltijd nog in hun oude kloffie (zonder uniform) rondliepen op straat. Ouders van veel kinderen werken in de waragi brouwerij (sterk alcoholische drank, wordt veeel gedronken hier). Tijdens hun werk zitten ze constant in een ontzettend vieze alcohollucht en genieten ze regelmatig van een slokje, of twee, of drie.. Daar heel je leven werken zorgt dus voor een flinke hersenbeschadiging. Ouders denken dan ook niet heel helder meer na en zien dus niet echt meer het nut van werken aan een toekomst voor hun kinderen. Ze kunnen hun geld eerder uitgeven aan meer waragi of een lekker kippetje dan aan onderwijs. Toch waren ze erg blij dat ik mij aanbood om hun kinderen de komende weken op te vangen en te helpen. Eerst waren ze een beetje wantrouwig en kreeg ik vragen als: ‘moeten ze nu een uniform gaan dragen?’ en ‘moet ik nu schriften en pennen gaan kopen?’, maar toen ik zei dat ik alles had en dat uniform absoluut niet hoefde, werd ik gelijk ontzettend bedankt, werd mij toegeroepen ‘GOD BLESS YOU!’ en toen de kinderen (nu alleen nog een paar meiden van rond de 8 jaar) in het lugandees vertaald kregen wat mijn plan was, verscheen er een ontzettend grote smile op hun gezicht en begonnen ze meteen te huppelen en te springen.
Volgende week donderdag begin ik met het kleine groepje wat ik nu heb (als het goed is 5 kinderen). Dan ga ik kijken wat ze al kunnen en wat ik hen nog kan leren. En ik moet nog even op zoek naar iemand die voor mij engels-luganda kan tolken.. Leuk!

De afgelopen zondag zijn we met Jos en Yvonne naar de Sippi falls geweest. Ik verwachtte een grote waterval, maar kreeg bij aankomst – na 3 uur rijden - één klein straaltje te zien… Maar toen we dichterbij kwamen zagen we een prachtig stuk natuur, konden we zelfs even douchen onder de waterval en hebben we allemaal een kameleon vastgehouden. Dus ook leuk!

De komende week gaan we op safari naar de murchisson falls, een grotere waterval waarbij veel nijlpaarden en krokodillen leven. Ook zullen we bij deze safari misschien leeuwen, giraffen en hyena’s tegenkomen. Dus er staan u veel prachtige plaatjes te wachten in de volgende blog!

Elke dag is weer speciaal hier en geen enkele dag is hetzelfde. Daarom worden veel grappige dingen zo langzamerhand normaal. Dat ik weer een keer ten huwelijk ben gevraagd, sil vandaag trouwens ook, dat sil voor de derde keer uit haar broek gescheurd is tijdens een potje voetbal, dat we gesmuld hebben van een suikerrietstengel, dat ik mijn naam hier heb veranderd in Maureen omdat Marjorie praktisch op dezelfde manier wordt uitgesproken door de oegandezen en dat vandaag onze boda boda een klapband kreeg toen we erop zaten, zijn dan kleine details die je bijna zou vergeten voor in je blog… Nu gelukkig toch genoemd 

Tot de volgende week!
Liefs, Marjorie